kişisel atalet

insanın en büyük baş belasıdır,tembelliğin sürekliliğidir.bir sabah uyandığınızda okula/işe gitmek istemezseniz ertesi sabah gitmek daha zor gelecektir,bir sonraki sabah daha da zor..bir süre sonra evde kalmak olağan bir hal alacaktır.aslında bu tembelliği yenip çalışmaya başladığınızda yine ataletten dolayı sürekli çalışmak isteyecek ve bundan yorulmayacaksınız ama işte o eşiği geçebilmek lazım.

mümin sekman ın bu konuyu irdelediği kisisel ataleti yenmek isimli kitabında o eşiğin nasıl geçileceğiyle ilgili ip uçları mevcuttur.

(bkz: atalet momenti)

çözüm mü istiyorsunuz?
diger insanların ya$amına bakın. özellikle de sizinkiyle parallellik gösterenlerinkine...

geç mi uyanıyorsunuz? alarmınızı kurup erken kalkın. 12de mi kahvaltı yapıyorsunuz, erken kalkıp 8/9’da yapın. evde bütün gün oturup bir $ey yapmadıgınız için kendinizi suçlu ama bir o kadar da rahat mı hissediyorsunuz? gidin temizlik yapın, kitap okuyun yürüyü$e çıkın.

insan vücudu çalı$tıkça açılıyor emin olun.

ha ben mi? anca akıl veririm kendim uygulamam.

i$ bulamadıgım için evde olan, saat 2lerde uyuyup 12lerde uyanan, kahvaltıyı o saatlere sarkıtınca günde 2 defa yemege tamahkar kalan, bütün gün tv izleyip yazması gereken tezi yazmayan; çünkü bunun da bir atraksiyon oldugunu sezen, biri çagırdı mı dı$arıya çıkan yoksa, oturan sünepe biriyim.

çok büyük bir umut vaadediyorum; ve kendimden bu durumda oldugum için nefret ediyorum.

evrensel atalet düşünüldüğü zaman, hiçbir şeydir.

bütün dünya kendi ataletini düşünse, öbürlerinin ataleti ne olacak? bırakın herkesin ataleti kendisine kalsın.

lan bana n’oluyor ayriyetten!?