kırılis

özge dirik $iiri..

yağmurun saklandığı yerde bırakmı$tım en son
kahve telvelerinden kader kısmet kılıklı umutları.
—her an ölebilirsin— dedi doktor
karalama defterine ölümü yazdı
birkaç acı dü$ürücü.

gözkapaklarını sardığın yaralarımdan önce
usul kırmızı süzüldü beyazdan
ölümsüz biten yolculuklar ya$adım
sahte böcekleri ağustosun
ağır gelmedi ben’liğim kadar.

gidi$ tarihimin rötarından sorumlu bahar
bir buğday atası gibi yorulduk
değirilenler adına değirmene kar$ı
anlamadılar.
a$ı tatilinde bir orman
rüyaya dü$üyordu ağaçlarına konan ku$lar.

" a$k bu;
okurken başta
ya$arken sonda vurgusu.. "

bir hayatı raylarına oturtacaksın daha
yolumuzun
sonu.