kaybedildigi zannedilen cüzdanın bulunması

artık acıkmış olduğuna kesin olarak karar veren bünyenin, e bari çıkayım da bir şeyler yiyeyim kararını almasının ardından, hayatın gerçeği parayı anımsaması ve cüzdanını aramaya başlamasıyla meydana gelen olaylar silsilesinin son noktasıdır. önce çantaya, ı ıh allah allah, sonra dolaba, ama ama, sonra belki yatağın içine düşmüştür diye yatağın içine bakılır, yorgan falan ters çevrilir ama bulunamaz, hayır parasından geçtim de öğrenci kartı, nüfus cüzdanı, kredi kartları her bir şey de o lanet çanta bozmasının içindedir. sinirden ağlanacak duruma gelinir, oda arkadaşlarına telefon edilip görmüş müydün hatırlıyor musun diye sorulur o esnada da hafiften hafiften ağlanır. bir süre sonra gökten vahiy inmişçesine yatakla duvar arasına sıkışmış olabilir mi acaba diye düşünülür ve şu anda uygun küfür bulamasam da zamanında siktiğim soktuğum vesair gibi gayet bayağı ve ayardan uzak hakaretler eşliğinde cüzdana kavuşulur da..sinirden iştah kaçmıştır, bi halta yaramaz.sinir olduğunuzla kalırsınız.

(bkz: sefil yurt halleri)

kentkartınız içindedir, öğrenci kimliğiniz içindedir, en sevdiğiniz vesikalık fotoğraflarınız içindedir ,haftalığınız içindedir ... bi gün ansızın kayboluverir bütün değerli şeylerinizi sakladığınız cüzdanınız... makus kader bu ya bi yerden başlamak lazımdır.. yeni bi cüzdan alırsınız ancak içiniz buruktur..yaklaşık bi ay sonra annenizin zoruyla odanızı toplarsınız ve yatağınızın altında o kutsal kese... (bkz: ah benim canım cüzdanım)..

(bkz: allah sevdiği kuluna önce eşeğini kaybettirir sonra buldururmuş)

butun gunu kaplayan o hay a.k cümlelerinden sonra, bir anda ölümden dönmüşçesine sizi sevindiren olay.

kisinin kaybettigini dusundugu cuzdanini eve gelince masanin uzerinde "eh benim mal cocugum" der gibi gozunun icine bakar sekilde bulmasi olayidir.

hissedilesi harika bir duygudur, insanin icindeki butun endise bir anda gider. ne ehliyeti tekrar cikarmakla ne kredi kartlarini iptal ettirmekle ugrasmasi gerekmeyecektir.