kardeş kavgası

kısa ya da uzun süreli tırtıkla$malardır. hele 3/4 karde$seniz i$ler iyicene sarpa sarıyor...

ben bi tanesiyle geçen mayıstan beri küsüm.

nikos kazancakis’in bütün romanlarında görünlen arayış, ölümünden sonra yayımlanan bu romanında da değişik boyutlarda kendini gösterir. bir köy rahibinin, roman boyunca süren arayışı, iç savaşın kanlı çatışmaları içinde boğuşup duran yoksul insanların arayışıyla bütünleşir. kül rengi, acılı bir köy: akdeniz adalarının acımasız güneşi altında kavrulmuş kapkara evler; yoksullukla boğuşan, tutkularla kavrulan insanlar. ve tutkuların en amansızı olan nefret; kardeşi kardeşe kırdırtan öldürücü bir nefret. bu haksızlıklar selinin ortasında, çığlığı çölde yitip gittiği için umutsuz, umarsız kalmış, arayış içindeki köy papazı yannaros’un gözünde, bu kötülükler dizisi, kendi papazlığının da saçmalığını ortaya koymaktadır.


papaz yannaros, özgürlüğü arayan yeni bir düşünceye kapılmıştır. marks’ın öğretisidir bu. hıristiyanlığa büyük eleştiriler getiren, çağdaş bir isa arayan, bu yüzden de yunan kilisesinin aforoz ettiği, şimdiden ettiği, şimdiden klasik olmuş bu dev yazarın en güzel romanlarından biri de kardeş kavgası’dır

bazen uzun sürdüğü de olur bu kavgaların. aynı evin içinde yaşama zorunluluğu da işi ilginçleştirir bazen. evde gezerken yan gözle kollanır kardeş. karşılaşmamaya çalışılır yemekte, banyo-tuvalet çıkışlarında. evden erken çıkılıp, geç dönülmeye çalışılır. belki barışmaya çok küçük bir hamle yetecektir ama "bu ona ders olsun, biraz daha sürdüreyim" düşüncesi erteletir hamle yapmayı. sonunda kalkar tatsızlık. ara sıra tartışmak iyidir. birbirinden bezginlik durumu gider, birbirinin değeri daha iyi anlaşılır.

(bkz: bilgisayar için kardeşinle kavga etmek)

kardeşler arasında hemen her gün yaşanan,iki gıdıklama,üç yaltaklanma sonucunda mutlaka tatlılıkla neticelenen kısa süreli geçimsizlik..genelde evdeki eşyaların paylaşılamaması ya da ablanın gıcıklığından doğar..anne-babaya aksetmeden bitirilmesi tavsiye edilir...