insanlar arasında

afşar timuçin’e ait bir şiir.

kır saçlı görgülü adamlar
akşam peynirle rakı içer
dünyayı yorumlardı
bazıları şiir bile yazardı
bazen de denk düşerdi takılınca
kitaplara bile geçti

sessiz akardı sular
kalçalı gecelikli kadınlar
hem anlayışlı, hem titiz
gün boyu güzel yemekler yapar
durup durup bir kaygıyı anlatırdı
ben türkü söylerdim bu sesimle

süslü kızlar düş kurardı geceleri
sabah adı konulmamış bir sevda için
erkenden sokaklara düşerdi
arkalarından seslenirdi anneleri
yitirilmiş bir şeylere ağlar gibi

garip garip oğlanlar
anlaşılmaz sevdaların peşinde
koştururken sabah akşam
sözde kuşkulu, duygulu, sevecen
kimbilir hangi bozgundan kalma nineler
komşulara torunlarını anlatırken
kış gelir, alabildiğine yağmur yağardı
evlere çekilirdik erkenden