evrim teorisi

hakkinda sure gelen hararetli tarti$malardan sikilanlar icin, gunduz vassaf’ in cehenneme ovgu (iletisim yayinlari - 1999)isimli kitabinda yer alan homo sapiens blues ba$likli bolum ilgi cekici olabilir.

$oyle ki;

:--------------------------------------------------spoiler--------------------------------------------------:

homo sapiens’ i evrim hiyerar$isinin tepesine oturtmak, bizatihi evrimin dogasina, evrim surecine ve evrim taniminin kendisine ters du$er. cevreye daha fazla uyum saglama becerisine sahip yeni bir turun ortaya cikmayacagini kim soyleyebilir? oylesine etnosantrik, tur-merkezci bir evrim teorimiz var ki bu teoriye gore evrim bizimle son buluyor; sanki evrimin bir amaci varmi$ ve nihai amaci da insan turunun yaratilmasiymi$ gibi.


hic durmadan sonsuza dek akip giden bir surecin parcasiyiz biz. zaman icinde donmu$ evrimin ya da yaratili$in son noktasi degiliz. bir geli$imiz oldugu gibi bir gidi$imiz de olacak. biz bir sonuc degiliz. bir son da degiliz. daha gorkemli, daha guclu daha guzel bir hedefe dogru yukselmiyoruz. bir amacimiz yok. onceden belirlenmi$ bir kaderin parcasi degiliz. durmaksizin degi$en bir surecin parcasiyiz yalnizca. olumsuzluk diye bir $ey yok: ne bireyin olumsuzlugu var, ner turlerin, ne yeryuzunun, ne gune$’ in, ne gune$ sisteminin, ne de galaksilerin. her $eyin bir birle$me sureci, gorunurde bir ba$langici ve $ekillenme a$amasi var; sonra ortadan kayboluyorlar, ebediyen degi$en, ebediyen birbirlerini etkileyen bir surec icinde, yeni bicimler alarak bir ba$ka yerde ortaya cikiyorlar.

:--------------------------------------------------spoiler--------------------------------------------------: