vazgeçebilmek

bilinmeli ki kolay değil. basit değil..

zincirleri kırmaktan bahsediliyor vazgeçebilmek dendiğinde; oysa postun delinmesi, hayâllerin yırtılmasıdır vazgeçebilmek; kimliğin deği$mesi, asit-baz balansının kayması, ye$ilin yürüdüğü bir dalın ağır ağır kırılması.. çiçeğin solması kanırta kanırta. o pencereden o denizin artık o kadar da güzel olmaması. (eğiyorum ba$ımı bu cümlede)

önce sahip olur insan. bir "$ey" vardır ve artık o`nundur. kazanabilmek, sahip olabilmektir adı: adı, nüfus memurunun kayda geçmeye can(simidi) attığı bir güzellik silsilesidir; müteselsilen sorumlu kılar insanları;
"sahibim! efendim benim!" canhıra$lığında bir teslimiyet ve sahiplenme akdidir zımnî.

zaman, o kutsal ama acımasız tanrı,
atomları moleküllere lehimler gibi, sahip olunan ile sahip olanı ili$tirir gibi.. geçer!
[misali yok, e$siz bir ahengin hinterlandı bu görülen; bu hissedilen yalınlık, bu sahipliğin ve vakfedili$in bitimsiz efsununda adımlayan manolya ezgisi... neyse yahu.]

gelgelelim vazgeçmek gerekiyorsa sahip olunandan,
gelelim ve gidelim bezbebeğim, dağım eteğim, mistik ku$um!

vazgeç benden: sevinçler gülmüyor!
vazgeçtin benden: kederler gözya$ı dökmüyor!
vazgeçilenin avaz avaz iniltisi $imdilerde. neyse ba$ka zamana o.