cahit zarifoğlu

1940’ta ankara’da doğdu. 7 haziran 1987’de ankara’da yaşamını yitirdi. istanbul üniversitesi edebiyat fakültesi alman dili ve edebiyatı bölümü’nden mezun oldu. çeşitli kurum ve kuruluşlarda muhasebeci, çevirmen, düzeltmen, teknik sekreter olarak çalıştı. öğretmenlik yaptı. ilk şiir ve öyküleri lise öğrenciliği yıllarında kahramanmaraş’taki yerel gazetelerde yayınlandı. ardından istanbul ve ankara’daki dergilerde çıkan şiirleriyle tanındı. kahramanmaraş’ta "açı" adıyla bir sanat dergisi yayınladı.1976’dan sonra ankara’da yayınlanan mavera ve edebiyat dergilerinin sürekli yazarı oldu. ilk şiirlerinde ikinci yeni akımının etkileri görülür. madde-ruh çatışması, "batı diktasına karşı doğu protestosu" temalarını işledi. ilk şiir kitabı "işaret çocukları" 1967’de yayınlandı. şiirlerinde dinsel inançları çerçevesinde ele aldığı anadolu insalarınının acı, umut ve sevgilerini yansıttı. son şiirlerinde ise islamcı düşüncedeki insan sevgisi, toplumsal mutluluk anlayışını işledi. yer yer gerçeküstü ögeler ve eski şiir kalıplarını uyguladı.
eserleri:

şiir:
işaret çocukları (1967)
yedi güzel adam (1973)
menziller (1977)
şiirler (ölümünden sonra, 1989)

öykü-roman:
ins (öykü, 1974)
savaş ritmleri (roman, 1985)
ağaçkakanlar (çocuk romanı, 1983)
serçekuş (çocuk romanı, 1983)
katıraslan (çocuk romanı, 1983)
yürek dede ile padişah (1984)

günlük:
yaşamak (1980)

ödülleri:
1985 yazarlar birliği ödülü, yürek dede ile padişah kitabıyla
http://www.edebiyatturk.net/

ali çolak’ın "öncü, yenilikçi bir şair; özverili, çalışkan bir edebiyat adamı, has bir mü’min..." diye tarif ettiği kişi.

(bkz: ve cocugun uyani$i boyle ba$lami$)

yaşamak’ta şöyle der: geçirdiğimiz zamanlar bir elbise gibi sırtımızda duruyor..