bu zamanda öğrenci olmak

kıyma makinesine atılacak kırmızı et demektir.hayır pink floyd dinleyip gaza gelen ergen değilim.sınavdan sınava vizeden finale oradan büte koşmuş,0 virgüllü ortalama yapmış, egoist hocaları, takmayan yönetimi, bugün git yarın gelci öğrenci işlerini, bitmeyen prosedürleri tınlamayan bir sistem mazlumuyum sadece.
eğer hapishaneler; okula,fabrikaya,kışlaya,hastanelere ve bütün bunlar da hapishaneye benziyorsa bunda şaşılacak bir şey yoktur.michel foucault

nerden geldigini unutan egoist akademisyenlere ciddi sabır gerektirir.

dtcf de okuyan kardeşim okula giderken "hepinizi öpeyim, bomba falan patlar ölürüm belki" diyerek çıkıyor evden. bende "unutma dayak atan kızların numarasını al" diyerek yolcu ediyorum. böyle geçiyor öğrencilik hayatı.

bir sekilde zengine yakin bir maddi duruma sahip olmayi gerektirir. 110tl ye ders kitabi oldugunu yeni ogrendim, kafayi yiyecektim.

10 yıl,20 yıl,30 yıl önce neyse o.

zor iştir,yol parası ayrı,yemek parası ayrı,fotokopi parası ayrı, kıza çay-kahve parası ayrı, hele bir de evde arkadaşlarıyla kalıyorsa bu yurdum öğrencisi sormayın halini...

(bkz: maddi zorluga kafam girsin)
(bkz: bu zorlugu yasattiranlara tüm ogrenciler girsin)