bakaya

bakın kaçmasın yakalayın

eğer değişmediyse, bakayalar acemiliklerini, amasya’daki çavuş talimgahında yaparlar(`eryatağı)`. buradaki ortalama otuz günlük acemiliklerinden sonra da, doğum yerlerine göre bir yere gönderilirler. yani, bakayalar amasya’ya giderken, usta birliklerinin de neresi olacağı bellidir. bu otuz günlük süre, akıl almaz derecede zevklidir. zira bakaya bölüğü diğerlerinden ayrıdır ve diğer askerler bakayalara, hayvanat bahçesindeki şebeklere bakar gibi bakarlar. bunlara pek bir iş yaptırılmaz. zira, içlerinde kaymakamlar, emniyet amirleri, hakimler, savcılar, öğretim görevlileri, iş adamları, ünlü simalar falan olur genellikle. bakayalar amasya’da kendi kültürel kimliklerini de kabul ettirmişlerdir. rütbeliler, bunlardan askeri anlamda bir bok olmayacağını bildikleri için, işi oluruna bırakmışlardır. yan tarafta çavuş adayları götlerinden ter akıtırlarken, bakayalar ağaç diplerinde am-göt muhabbeti yapmakla meşguldürler. komutanların bunlara özel ihtimam gösterme nedenlerinden biri de, sivilde işlerinin düşebilme ihtimalidir. zira neredeyse tamamı, toplumda kendine yer edinmiş insanlardır.
bütün bunları anlattıktan sonra, bakaya hareketi’nden bahsetmemek olmaz:
bu hareket, yanlış hatırlamıyorsam, tüfeksiz hareketlerden altıncısının deforme edilmiş halidir. henüz askerlik yapmamışlara ve bayanlara biraz daha açıklamak gerekiyor sanırım. askerde, askerin formunu koruması, silahıyla bütünleşmesi... gibi nedenlerle, çeşitli egzersizler yaptırılır. bunların bir kısmı tüfekle birlikte yapılır, bir kısmı da tüfeksiz. özü fitness’e benzer. işte bakaya hareketi de, tüfeksiz hareketlerin altıncısıdır(ki, hareketlerin en kolayıdır aslen). hareketi yapamamak için spastik olmak gereklidir. eller ensede birleştirilir ve bel öne ve arkaya doğru, otuzar santim esnetilir. bir bakıma sabahları uyandığımızda yaptığımız vücudu esnetme hareketine benzer.
bu harekete bakaya hareketi denmesinin nedenine gelince: bakayalar bu hareketin bile amına koyarlar. eller arkada birleşir. bel öne ve arkaya esnetilmez. sadece kalça ileri ve geri oynatılır. hareketi bakayalar yaparken, insanın görünmeyen bir kadına sürtündüğü sanılabilir. daha bitmedi. bu da yetmez. bakayalar, acemiliklerini bitirecekleri gün, tabur yemekhanesinin önündeki parkta toplanırlar. parktaki bankların üstüne çıkarlar, yüzlerini tabur binasına dönerler. içlerinden biri komut verir: ’’dikkaaaat! tüfeksiz hareketlerden altıncısı.’’ der ve hareket son kez topluca, tabur binasına doğru icra edilir. bakayalarda her gün dağıtım olduğu için de, bu ritüel, aksatılmadan her gün yapılmış olur. işin garip yanı, komuta kademesinin, bu espriyi olgunlukla karşılaması ve herhangi olumsuz bir tepki vermemesidir.

celp doneminde mazeretsiz askere gitmemis kimse.