babanın ağladığını görmek

ömrüm boyunca babamın ağladığını bir kere gördüm.
şimdi neden ağladığını anlatsam ne tepki verileceğini bilmediğim için es geçiyorum. aman diyim.

tamamen babanın gölgesinde yaşanılan yaşlarda insanda derin bir sarsıntı yaşatır. hele ki babası öldüğü için ağlıyorsa, empati yapmış bulunursunuz ve derin bir çıkmazdır bu.
daha sonra kuzeniniz öldüğünde gizli gizli ağladığını görürsünüz. artık babanın gölgesinden çıkılmış ve onun bir kahraman değil bir insan olduğunun farkına varılmıştır. kuzeninizin ölümüne dahi üzülmemişken babanızın ağlamasına hiç üzülmezsiniz. sizi bu noktaya getirdiği için babanıza eyvallah çeker işinize bakarsınız.

kendimi şanslı hissettiren olaydır. babalar kolay kolay ağlamaz çünkü, ama benim babam öyle yufka yüreklidir, öyle duygusaldır ki, yeri geldiğinde ağlar da. adam gibi adamdır...

o ya$a kadar aglamayi hep yanli$ bildiginizi gosterir insana. babadan akan gozya$i gercek gozya$idir, ilgi cekmek icin degil, kapris icin degil, tamamen salt gerceklerle yogrulmu$ gozya$lari.

hayatın bir daha asla aynı olmayacağını gösterir bazen.

$imdiye dek dert saydıgım $eyler, göz ya$ı diye akıttıgım tuzlu su gerçek degilmi$ dedirtir insana.

yattıgınız yatagın ba$ ucunda çömelmi$ bir $ekilde sizin uyanmanızı beklerken gözlerine yerle$tirdigi umut hareli sevgisiyle size bakarkenki durumu, bir daha hiç bir $eye aglamayacagım sözü verdirir kendinize.


aglamak yok, söz veriyorum.

bazı babalar ne kadar duygulu olsa da ağlamayı kendilerine yediremezler. bunun için şöyle bir savunma mekanizması geliştirmişlerdir:

(bkz: ihtiyarladık artık yavrum)

sebebi her ne olursa olsun bir babanın ağladığını görmek,kişiye belki de dayanamayacağı kadar acı verir.

kendimi aciz hissetiğim andır, ne yapacağımı bilemediğim andır.

babam bile ağlıyorsa deyip geçip karşısına bir de sizin ağladığınız andır.
o an denilen şey o andır işte.
sizin ağlamanızın sebebi değişir,hayal kırıklığı mıdır şefkat midir gerçekleri anlamak mıdır nedir işte her neyse.

türkiye; dünya kupası’nda üçüncü olduğunda ilk kez şahit olduğum olay.

dayanılmaz bir olaydır.herzaman dimdik ayakta duran babalar bir damla bile gözyaşı dökmemelidirler.

hayatta ilk sezinlediğin güç temsili, sembolü, simgesi hangisini seviyorsan.
yani hayatta güç ile özdeş tuttuğun ilk şey, yıkılmaz sandığın şey.
incelersin. her ayrıntıyı incelersin. tırnağın sökülür. o yaş döker, sen kan ağlarsın. babanın da ağladığını görünce anlarsın, onun bile gücünün yetmediği, yenilgiyi kabul ettiği durumlar vardır. artık çaresi yok baban yalnız, sen de yalnızsın. aslında herkes yalnız. kendi çaresizliklerini halledebileceğini düşündüğün insan çaresiz. kalmış ki sen...

dünyada başka hiçkimsenin ağlaması onun ağlaması kadar koyamaz insana. yıllar yılı merak edilir acaba babam ağladı mı diye hiç ummadığınızda ağlar. göz yaşları ciğerinizi deler adeta. garip bi durumdur.

çocukları üzülmesin diye kendilerini sıkarlar kendilerini acıtırlar,ağlamazlar içlerine atarlar eger yüksek tansiyonları varsa gözleri şişer anlarsınız bir şey yapamazsınız o an elinizi kolunuzu canınızı vermek istersiniz, can yakıcıdır, kocaman bir dağdır yıkılmazdır, şefkati merhameti sarıp sarmalar,o an keşke acısını ben çeksem dersiniz.zordur.

çok duygulandığımız ve hatta üzüldüğümüz anlardandır.

evlat için çok zor olan durum.

(bkz: 17 mayıs 2000)

operasyondan kurşun yemiş dönerken, acılarımla savaşırken, niye ölemedim diye kıvranırken, etimesgut’a inen uçağın kapısı aralandı. refakat eden izmirli bir askerle indim.
+ bırak koçum iyiyim, kendim yürüyüm açılırım.
- komutanım yaranız var çıkmasaydım.
+asker bırak yürürüm dedim.
-emredersiniz komutanım.

100 metre sonra karşımda tüm ihtişamıyla gücümü gücünden, fikrimi fikrinden aldığım koca adam belirdi gözündeki incilerle. birden yere yıkıldım, yoksa yeniden çocuk mu olmuştum?

artık bir şehir düşmüştür zira birazda yaşınız küçükse hayatta tek idolünüz babanızsa son duraktır içinde bulunduğunuz durum artık son noktadır ağlama baba demek kocaman bir saçmalıktır zira babalar en son ağlar ve ağlamasıda babalar gibi olmalıdır.