inancını yitirme

inancını yitirme!: dü$tüğün çukurdan ötürü mü duyulmuyor sesin, sesin senin değil mi?

bak bana kalırsa hayat dediğin $ey zaten bir yanılgılar bile$imi.. minicik bir hafıza toplamı dü$ün hele:

çocukken yalnızlığın inançsızlığa olan etkisini kavramayacak kadar mutluydum. dost adını vermediklerimin aradan geçen zaman sonunda dost adını veremediklerimle kıyaslarını yaptığımda elime geçen sonuç, acıydı: mütemadî bir yalnızlıkla ba$ba$aydım. yalnızlığın yalın cidarının giydirildiği ruhuma, ağzımdaki alçı tadına ve bu doldurulması güç olan büyük bo$luğa aldırı$sız kalamadığımı farkettim. sözlerin anlamsızla$tığı, sessizliğin çekiç halinde çekiç-örs-üzengiye indiği ve devamında, az demlenmi$ çaylara ili$tirilen sigaralarla oyalanılan o özlem duyulan hayat.. çok uzaktaymı$, anladım.

parasal durum, duygusal durum, dü$ünsel durum: -izm’i olmalıdır her insanın.
-izm dediğim zaten mumyalanmı$ bir papatyadır ki solmaz: doğru insan, doğru zaman, doğru mekân. ’gelecek kaygısı’, ha geldi ha gelecek kaygısı.

losing my religion diyor r.e.m..