ziya gökalp

millet

"sorma bana oymağımı, boyumu
beş bin yıldır millet gibi yaşarım.
sorma bana ailemi, soyumu
soyum türklük, soy büyüğüm hünkarım

süngü beni ayırsa da, vahdetimi unutmam.
dilde, dinde müşterekiz, hep gelmişiz bir belden.
devletimin kaygusuyla milletimi unutmam;
anadolu bir iç eldir, ayrılamaz dış elden

deme bana oğuz, kayı, osmanlı;
türk’üm, bu ad her ünvandan üstündür
yoktur özbek, nogay, kırgız, kazanlı,
türk milleti bir bölünmez bütündür

gök, ay, yıldız, dağ ve deniz han’lar bütün ölmüşler;
yalnız diri gün han kalmış, altın yayı elinde.
baktı, dedi: moskof’la çin türk kavmini bölmüşler,
artık onlar hür olacak rus ilinde ve çin’de

her ülkede, türk bir devlet yapacak;
fakat bunlar birleşecek nihayet
hep bir dille aynı dine tapacak,
olacak tek harsa malik bir millet!

ey türkoğlu, artık ne ben, ne sen, ne o, bir şey yok!
uluslar yok, uruklar yok, ancak büyük turan var
siyasette şirk olamaz, ayrıca han ve bey yok
türk ruhunda yalnız bir il, yalnız bir tek ilhan var"