zeynep tokuş

güzel bir yüze sahiptir bu insan. nereden bu kanıya tekrardan vardım, şöyle söyliyim;

çıkmışım okuldan, okul kantini olarak görülen armada’ya gitmişim yemek yemek için. söylemişim ızgara tavuğumu, hayvanlar gibi abanıyorum çatal bıçakla. belli ki açım. bir baktım ki ne göreyim, karşımda zeynep tokuş. vaayyy iyisin diyesim geldi içimden ama sustum, yüzünün saflığını, o temiz, tatlı yüzü görünce sustum arkadaş.

bir diğer susuşum da, elinde elin eli vardı. oracıkta bir daha sustum. hayır bir de yakışsanız birbirinize, bir de yakışıklı olsan be adam, git tut elinden, yedir yemeğini sevdiceğinin ama yok. hayatın dengesizliğini, sevgilisiz dünyanın ferahlığını bir kez daha anladım.

afiyet olsun zeynep.