abdurrahim karakoç’un bir şiiri.
hayat kapısından tek tek
her giriş ecele doğru
toprakta sürünür bebek
her karış ecele doğru
ister yürü, ister bekle
ister çıkart, ister ekle
’geç kaldım’ diye gam çekme
her varış ecele doğru
ayaklar zemine değer
analar yavrusun döğer
kalpten damara kan yağar
her vuruş ecele doğru
yürü, koş, uyu, otur, kalk
yukarı bak, aşağı bak
dört yana dönmeyi bırak
her duruş ecele doğru
bir el yapar, bin el bozar
gün alçalır, gün uzar
önü kundak, sonu mezar
her yarış ecele doğru
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?