az sonra da yazacağım üzere bazen pek de yarmayan diyaloglardır. çünkü şu başlık beni buraya yönlendirdi:(bkz: enteresan diyaloglar)
kampüs içi bedavaya çalışan şehiriçi halk otobüsüne doluştuk yine. 3 kapılı otobüsün ilk kapısında kendime yer bulabildim. görebildiğim tek şey şoför amcanın yüzüydü. kapı açık, sağ omzum kapıya dayalı, otobüs tabiri caizse paket.
az ileride otobüs yavaşladı, binen olamayacağı için arkalardan birileri indi.
otobüs hareket edecekken yanımdaki eleman şoföre:
-"abi, dur, kapı tam kapanmadı galiba." dedi, arkalara bakarak.
şoför amcamız, olayı savuşturmak ve biraz da otobüs son model olduğundan inanacağımızı düşünüp güler yüzle ve kendinden emin bir şekilde:
-"bu otobüslerde kapı kapanmazsa araç hareket etmez." dedi.
herkes şaşkın ve bu sisteme hayret ederken, bende milisaniyede bir şimşek çaktı ve şoför amcaya yapıştırdım:
-"abi, ben 10 dakikadır bu kapıya dayanarak açık bir şekilde gidiyorum, onu ne yapacağız?" dedim.
o esnada otobüsteki öğrencilerin yanakları gülmemek için uğraşmaktan şişmişti. bütün herkes o anda bakışlarını benden şoförün üzerine çevirdi. şoför bana bakıp usulca gülümseyerek yoluna devam etti.
ölüm gibi bir şeydi, ama kimse ölmedi. bu ne biçim üsluptu lan?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?