yapılan en büyük salaklıklar

bende, hatırladıkça gülme isteği uyandıran eylemlerdir.

şöyle bir huyum vardır ki; insanların yüzlerini hatırlamam. zaten konuşurken pek fazla göz teması da kurmam. işte huy bu olunca, ben bir iki kez gördüğüm insanı hatırlamıyorum.

bundan yıllar önce staj yaparken, başka birimde staj yapan bir kızla arkadaş olduk. bir tane de okuldan arkadaşım vardı zaten. birlikte bu kızın yanına gittik. çay, sohbet felan derken, o birimde ki abi "kuzenin geldi geçen işini hallettik" felan dedi. ben inceden şaşırdım. "kuzenimi nereden tanıyorsun felan" diye sordum. o da bayağı kuzenlerimi, amcamı onların işlerini felan anlattı bana. akraba felan olduğumuzu düşündüm ama yok değil. "abi beni nereden tanıyorsun sen ya?" felan diyorum, kızlar da şaşırdı. odada ki diğer adam da gülüyor. neyse dedim gittim. akşam arkadaşa diyorum "nasıl bildi o adam ya?" arkadaşımın cevap tokat gibi; "gerizekalı geçen gün adamla çay içip sohbet etmişsin ya anlatmışsın hepsini." ha yani o adam bu adam mı? bayağı bir dalga konusu oluyorum felan. ertesi gün gidip adamdan hesap soruyorum "niye dalga geçiyorsun sen benimle, doğru düzgün söylesene" diye. o adamın cevap daha tokat gibi; "ben değildim o diğer arkadaştı."
adım bayağı salağa çıkmıştı ama ben sadece yüzlerini hatırlamıyordum.

hatta bir firmaya teklif götürdüm bir kere de. adamla sohbet felan ettik, ertesi güne randevu verdi. tekrar gittim adam kapıda karşıladı. "merhaba ben x beyle görüşecektim" dediğim de, adam salakmışım gibi yüzüme bakıp "buradayım ya" demişti.

hayır salak değilim sizi lanet olasıca pislikler. sadece çirkin yüzlerinizi hatırlayamıyorum.