yalnızlığı sevmek

yanlızlığı sevmek bazı insanlarda yaşlandıkça oluşan bir durum değildir ki, bence bu doğuştan gelen yanlızlık bunalımları daha tehlikelidir. yanlızlık isteği, ihtiyacı böyle atak atak gelir, çok canlı, mutlu, sosyal gördüğünüz yanlızlığı sevenin, yanlızlığın tadını almaması lazımdır. çünkü, sıkıntıdan değil de sadece yanlız olmayı seven insanı acayip asosyalleştirip, içine kapatır. bir süre sonra kendisini eve kapamış, telefonunu kapamış, arka odada zil çalacak diye ödü patlamış, 1 haftadır evden çıkmamış ve bundan acayip zevk alırken bulabilir, ya da işe gider, odanıza çekilir, hiç kimseyle konuşmadan, aramadan, kulaklığınızı takıp çalışırsınız, odanıza gelen sevdiğiniz arkadaşınız bile özel alanınızı işgal ediyormuş gibi gelir, varlığı o küçük odada ruhunuzu daraltır, bir an önce terketsin istersiniz, gitse de yanlız kalsam, odam tekrar benim olsa, ayrıldığında yüzünüzde huzurdan kaynaklı bir gülümseme oluşur. bu nedenle, yanlızlığı seven insanın tek başına yaşaması çok zordur, arkadaşlarınız çabalar, yalvarır, uğraşır bişi yapalım, diye, sizin tek isteğiniz bir an önce yanlız kalayım olur, dışarı çıksam da yanlız çıkayım, bir kafeye yanlız oturayım, insanları yanlız seyredeyim, yanlız yürüyeyim, bir an önce eve varayım. ama evde birinin varlığına alışınca odanıza çekilir nefes alırsınız ama sizi sürekli teşvik eden birisinin olması ve yanlızlığın tadını unutmanız çok önemlidir. arada ya bir gün de eve geç gel, yanlız kalayım ya, haftasonu arkadaşında kalsana sen ne olur diye evden kovsanız da size iyi gelecektir, en azından delirmenizi engelleyecektir.

en güzeli de, kendine belirli yerler belirlersin, kaçma alanları, kimsenin sizi bulamayacağı yerler, oraya gidip saatlerce oturursun. çocukluktan kalma diyorum, yanlızlığı seven insan, saklambaç oynarken, çok iyi bir yere gizlenip saatlerce orada kalıp, suratındaki huzurlu gülümseme ve kimsenin onu bulamayacağı fikriyle mutlu bekleyebilir, oyuna geri döndüğünüzde, oyun bitmiş, arkadaşları da, ay yine bi yere girmiştir, biz devam edelim o 3 saat sonra nasıl olsa döner diye oyunu bozmaz, ya da dolap içlerine, yatak altlarında saatlerce kalan çocuğu artık aile doktorlara götürmeye başlar, derse girmeyip, aynı köşede ders sonuna kadar oturup, ya bir saat daha kalayım, hiç insan görecek halim yok dersiniz, sonra neden gelmediğini müdür sorgular, ne yaptın diye kurcalar, oturdum duvarda, 2 saat mi kızım der, evet 2 saat !! aile, okul alışır. gitsin biraz, hava alsın, gelsin canavar gibi olur o, sıkılmıştır demeye başlarlar. sevilecek gibi bi şi değildir diyeceğim ama düşünün bazen kalabalıklar arasında gerçekten yanlız kalabilirsiniz ve bu şairane sözlerde bahsedildiği gibi hiç de kötü bişi değildir.