uyandırmaya çalışırken terbiyesizleşen insan

çok adi insandır uyandirmaya calisinca terbiyesizlesen insan.
akşamdan iyice tembihler. sabah uyandır emi? bak çok önemli bi sınavım var. çalışamadım da biliyorsun. sabah kahvemi de alayım açayım notları. oohh benden kralı yok. hadi ben yattım, unutma tamam mı , der.

sabah olur. abi kalk dersin, dürtersin, şarkı söylersin, televizyonu açarsın, kulağına üflersin uyanmaz. uyur, uyur, uyuurr, uyur. sonra dayanamaz tekmelersin, kafayı şöyle bir kaldırıp kıçını savura savura tersine dönüp devam eder bol fantezili uykusuna. oğlum kalk bak babalara yan basacaksın! kalksana lan! dersin. birden fırlayıp; lanlı konuşma ebeni sikerim kalbini de kırarım. der.

(bkz: al bi de burdan yak)

ramazan’da falan sinirleri iyice yıpratır, maymun ederler adamı bu ibneler.

+ şşş. hocam! hadi uyan kalk bişiler ye. hocam kime diyorum.
- zzzzzzz...
+ hooaa. uyansana lan sonra bütün gün kafamı zkiyorsun sonra aç aç geziyorum diye...
- bi kere o eli indir!
+ efendim?
- el diyorum... o el inecek.
+ al buyur.
- zzzz...

işin kötüsü bu yaşananlardan sonra girilen triplerin zerre kadar manası yoktur uyandırmaya çalışınca terbiyesizleşen insan nezninde. adı üstünde terbiyesiz, ultra denyo. hatırlamaz pek tabi ki gece yaşananları denyo kralı. fırçalar bir de. son eklenti olarak sorumluluğu yerine getirememenin verdiği burukluk. hiç gerek yok...