ikinci olarak yine aciklayayim, hayir tum turkiye'yi gezip gozlem yapmis degilim, bulundugum yerde karsima cikan insanlari gozlemleyerek bu sonuca vardim. ancak istanbul'un kozmopolitliginden yola cikarak genelleme yapma hakki buldum bu konuda. ayrica nisantasi, bagdat caddesi, kadikoy vs. turunde kalkinmis kesimlerin yasadigi yerleri de dahil etmiyorum bu genellemeye, zira o kisiler fiziksel durumlarini para sayesinde duzeltebiliyorlar. oysa estetiksiz makyajsiz olsalar bagcilar insanindan farkli olmayacaklar.
konuya gelecek olursak, gercekten cirkinlesiyor insanlar. din adina haci sakali birakip dislerini misvakla ovusturmaya calismaktan cirkinlesen erkekler, yine din adina sadece gozlerini gosteren kapkara carsaflar icerisindeki kadinlar, kafasinda takke sokak ortasinda allahu ekber diye bagiran cocuklar, minicik yasta baslari ortulen kiz cocuklari. zihinler cirkinlestikte simalar da cirkinlesiyor. zihinlerdeki leşlik yuzune vurur oldu insanlarin.
yanlis anlasilmasin, dini kotulemiyorum, ben de muslumanim, annem de oyle babam da oyle ama en azindan biz zihnimizi bağnazlikla kirletmedik, orumcek aglarina karsi durabildik. bu yuzdendir ki yuzumuzde hala nur var. oysa cevremize baktigimizda halimiz icler acisi. genetik bir durum degil, yanlis anlama. tamami ile bireyin kendi tercihi, kalitimsallikla alakasi yok. genetik olsa ataturk zamanindaki aydin cumhuriyet insanlarinin da bugunku insanlara benzemesi gerekirdi ki alakasi bile yok.
cok lokal olacak ama iki fotografla ornekleyelim, demek istedigimi hayalinde canlandirirsin en azindan.
cumhuriyet insanı;
bağnazlığın kirlettiği insan silüeti;
gerci bu fotograf turkiye'den degil ama her gun yolda gordugun onlarca carsafli kadindan uc tanesini yanyana koysam goruntu bu sekilde.
umarim ne demek istedigimi bilal'e anlatir gibi anlatabilmisimdir.