tezer özlü

1943’te doğdu. 1986’da yaşamını yitirdi. yaşarken yayınladığı üç "farklı" kitabıyla edebiyatımızın çok erken yaşta yitirdiği en özgün kalemlerden biri oldu. avusturya kız lisesi’nde okudu. ilk kitabı olan eski bahçe’de 1963’ten beri dergilerde yayınlanan öyküleri yer alır. ilk romanı çocukluğun soğuk geceleri, kişinin, çocukluğundan başlayarak içine düştüğü yaşamın, kimi zaman fiziksel-kaba, kimi zaman inceltilmiş-dolaylı baskılarıyla karşı karşıya kalışını ve yaşadığı ya da "yaşamasına izin verilmek istenmeyen" farklılığını ve uyumsuzluğunu son derece sarsıcı ve incelikli bir biçimde işledi. yaşamın anlamını arayan ve bu arayışı hayranlık duyduğu üç yazarın (svevo, kafka ve pavese) izlerini ve izleklerini de sürerek sürdüren ikinci roman/anlatısını "auf den spuren eines selbstmords" (bir intiharın izinde) adıyla yazdı. kitap 1983 marburg yazın ödülü’nü kazandı. bu kitap, daha sonra dilimizde, yazarı tarafından "yaşamın ucuna yolculuk" adıyla çevrildi. ölümünün ardından, ilk öykü kitabı, daha sonra yazdığı öykülerle bir arada "eski bahçe-eski sevgi" adıyla basıldı. gergedan dergisi 13. sayısında yazarın adına özel bir "fotobiyografi" yayınladı. kimi günce ve anlatı parçaları ise "kalanlar" adlı küçük bir kitapçıkta toplandı. kalanlar’daki metinlerin birçoğu almanca yazılmış ve sezer duru tarafından türkçe’ye çevrilmiştir.
eserleri

öykü:
eski bahçe (1978)
eski bahçe - eski sevgi (ilk öykülere eklenenlerle birlikte 1987)

roman:
çocukluğun soğuk geceleri (1980)
auf den spuren eines selbstmords (bir intiharın izinde 1983)
yaşamın ucuna yolculuk (1984)

günce ve anlati:
kalanlar (1990)

senaryo:
zaman dışı yaşam (2000)