terörist

herkes kendince doğru ve yaşanılır olan dünyaya kavuşmak ister elbet..insan olmanın doğal getirilerinden zira özgür olma ve istediğini yapma güdüsü. evet, özgür olmak iyi hoş da, yok mudur bu özgürlüğün sınırı? yani özgür olmak istediklerini elde etmek için önüne geleni kırıp dökmek, ezip geçmek midir? orası muamma..

hak verilmez alınır derler ya hep, doğru, ağlamayan bebeğe emzik yok bu dünyada. burası saflıktan bu kadar uzak bir yer, bir bebeğin hislerine dahi bu kadar duyarsız. hatta ağlayana bile meme vermeyecek kadar acımasız. hırçınlaştırıyor sanırım bizleri bu durum. hırçınlaştıkça acımasızlaşıyoruz, daha fazlasını istiyoruz, istedikçe acımasızlaşıp hırçınlaşıyoruz.

öyle kansızlaşıyor öyle adi oluyoruz ki, bütün gün evine ekmek götürmek için uğraşmış ter dökmüş adamın ekmeğine bulaştırıyoruz kanı, okulda alfabeyi ezberlemeye çalışan çocukları rehin alıyoruz sesimiz duyulsun diye, birini diğerinin gözü önünde öldürüp çekeceği acıyı tattırıyoruz ya acıyı hissedemeyecek kadar uyuşsa bile gözünün önüne gelsin aslında hisssettikleri..

biraz kurnaz davranıp gücü elde edenler bizi birbirimize kırdırmanın yolunu buluyor ya, tepemize bombalar yağdırırken büyük patronlar, birbirimize dalaşmaktan vazgeçemiyoruz. sonra hepimiz aynı bombanın kurbanı oluyoruz. kendimizi elimize silah geçince onca büyük zanneden bizler, ne kadar kolay lokma olduğumuzu ancak ölürken anlıyoruz. öldürdüğümüz kardeşlerimiz geçiyor belki ölürken aklımızdan ama nafile.

terörist diye etiketleniyoruz can verirken bumerangımız yüzünden..

sonra yeni pimi çekilmiş el bombaları yaratıp bizden salıyorlar sokağa, sanki böyle olmak fikri aklımıza onlar tarafından sokulmamış gibi, terörist diyorlar bize..

öldürdüm, acımadım, kıydım doğru..ama acımamayı öğretenler değil miydi bana şimdi terörist diyenler?

ben bulamadım tanımını, terörist benim diyemedim, terörist diyenler aslında teröristi yaratanlardır diyemedim..buyrun siz yapın şimdi teröristin tanımını bu kadar mühimse sizin için etiketler..