onu bir "duygu sömürücüsü" olarak tanımlarsak çok da büyük bir tanım hatasına düşmeyiz. nitekim, yaptığı her filmde genel kitleyi çekme kaygısını, geneli memnun etme kaygısını görebiliyorsunuzdur. filmlerindeki amerikan yanlılığını da. zaten buş ile kanka olduğunu dünya biliyor.((bkz: yahudilik))
velakin iştigal ettiği işte fena sayılmaz, ben çok çok başarılı buluyorum. yaptığı filmleri pazarlamadaki yeteneğine ise hayranım. (spielberg bir filmden en çok kazanan yönetmendir)
bazı filmlerinin temalarına göz atalım;
shindler s list: yahudilerin uğradığı haksızlıklar, duygu sömürüsü
munich: aynı tema, yine duygu sömürüsü
the terminal: zavallı bir şahsiyetin terminalde kalması, ve yine duygu sömürüsü. (ben ağlamıştım sinemada)
saving private ryan: kahramanlık, aynı aileden 4 kardeşten 3ünün ölmüş olması, orijini yine duygu sömürüsü.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?