şizofren aşka mektup

ne kadar guzel anlatmis cezmi ersoz ..
bir sizofrendim artik... yalanlar soyluyordum, hem sana hem de ona... kendimi taniyamaz olmustum. hangisi bendim? icimdeki, o guzelligiyle dunyayi elde etmeye kiskirtilmis, karanlik ve ilgi tutsagi kadin miydim; yoksa ugruna hayatindan vazgecmeye hazir oldugu askina mahkum, ezilmis, kapilarda birakilmis, verdigi guven ve tasidigi masumiyetle sana cazip gelmeyen o sevdali kadin mi? ikisi de olmak istemiyordum. ama ikisinden de vazgecemiyordum. sanki biri olmazsa digeri yikilacak gibiydi. birbirinden nefret eden ve birbirinin varligina tahammul edemeyen bu iki benlikle yalniz kaldigimda cildiracak gibi oluyor, agir agir ruhumu olduruyordum. artik yalniz kalmak dayanilmaz olmustu benim icin. seni goremedigim zamanlar ona gidiyor, onu goremedigim zamanlar sana siginiyordum. icimdeki bu birbirine aykiri iki kadin beni durmadan diplere cekiyordu...