onu değil, kendini tanırsın. aslında ona karşı ne kadar da korumasız olduğunu, yapmaman gerektiği halde gereğinden fazla güvendiğini.. sonra; sizi en çok üzebilecek şeyi yaptıktan sonra "üzülme" der belki, üzülme. ne kadar kolay gelir o an bir insanı avutmak. çaresizliği tanırsın. "giderken nasıl böylesine değişti, nasıl bu kadar başka biri oldu" diye düşünürken sevgiyi tanırsın, aslında onda güvendiğin tek şey olan sevgisinin çok çok bencilce bir duygudan ibaret olduğunu.
sevgilini, belki ama; sevgisini, giderken tanırsın.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?