seni günlere boldum

seni gunlere boldum, seni aylara
daha yillara, yuzyillara bolecegim
ve her zaman soyleyecegim ki beni anla
boyle eskitilmis de olsa bu kalbi
minesi çatlamış bir diş gibi durduracağım karşısında.

şiirler söylenir, şiirler biter
biz bu sevdayı neresine sakladıktı sen ona bak da
kahverengi avuçlarına mi gözlerinin
tam oradan mi kahverengi yağan bir aydınlığa.

bütün günler yenileşir her bekleyişte
ve bütün dünler, bütün geçmişler
kapını acarsın ki bir de, hiç kimseler yok
caresiz, benim sana gelisim de hep boyle.

dun akşama dogru turuncu bir bulut gecti
sonra butun bulutlar hep birden gecti
anilar, anilar, belki hepsi bir kelime ...


(bkz: edip cansever)