red hot chili peppers

grubun gitaristi flea, 20 yil once los angeles’taki perkins palace’a giden ve orada calan gruplari dinleyen siradan bir kisiydi. calan gruplar arasinda rock’n coke festivalinin onemli isimlerinden echo & the bunnymen de vardi. flea, o zamanlar onlardan biri olmayi hayal ediyordu. 20 yil sonrasinda onlardan daha fazla taninacagi hic aklina gelmiyordu. ama beklenmeyen oldu.
bugun red hot chili peppers dunya capinda buyuk arena ve stadyumlarda calan bir grup.
sarkilari herkes tarafindan biliniyor ve rock muzigine kattiklari farkli bakis acisiyla bircok gruba ilham kaynagi oluyor.

flea, albumdeki samimi yazisinda grubun parcalarinin liste basi olmasini, elestirileri dikkate alip, hatalardan ders almaya bagliyor. flea, her zaman icin kendilerini ve muziklerini daha anlasilir yapmaya calistiklari icin hala varolduklarini da sozlerine ekliyor.
alcakgonullulugu birakmayan flea, yillar sonra perkins palace’a geri donup verdikleri coskulu konserden sonra bile “echo & the bunnymen kadar olabildik mi, bilmiyorum” diyebiliyor.


bircok grup gibi red hot chili peppers’da da degisiklikler oldu. 1988’de red hot chili peppers, kurucularindan hillel slovak’i kaybettikten sonra chad smith ve john frusciante, gruba katildi. boylece antwan (vokal), flea (bas gitar), john (gitar) ve chad (davul) dortlusunun bir araya geldigi muhtesem bir grup olustu.
1992’de alti yilligina john’un yerine eski jane’s addiction gitaristi dave navarro gectiyse de 1998’de john gruba geri dondu.


grubun yillarca kalitesinden hic odun vermeden yaptiklari parcalarin dinlendigini kaydeden flea’nin alcakgonullu yaklasimini su sozlerde bulmak mumkun: “dunyanin evrende kucucuk bir nokta kadar oldugu, insanlarin da bu sonsuz manevi alanda birer piyon olarak aslinda ne kadar onemsiz oldugu.”
grubun kaliciligindaki en onemli neden ise, cok -ama gercekten- cok calismalari