pia

hatir icin yedigi cig tavuklardan kus gribi kapmis olan, parmaklar arasina gizlenmis igneleri gore gore el uzatmaya devam eden, bundan sebep eli delik desik olmus, avuclari kanayan, yuregi kanayan, kendini kendi icine hapsetmek isteyen, ama ozgur olmayi dusleyen, hicler arasinda kalabaligi, kalabaliklar arasinda hicligi oynayan, isi gucu basindan asmis oldugu halde maddesel hicbir seye elini surmek istemeyen, yasaminda mavi bir gok, yesil bir irmak, birkac tane de martidan otesini ummayan, ama umdugunu bulamayip eli koynunda kalan, zaman zaman kendisine kendisini yoldas eden zaman zaman kendisinden kacan ama kactigi koselerde kendisiyle rastlasmaktan yildigindan kendini yine yanina katan, aglamak, acimak, acinmak uclusunde gidip gelen, ve bu ucluden sadece acimayi benimsemis, sinirlarini bilmedigi bir zaman suresince sozluk dahil cok sevdigi seylerden elini etegini cekmis, inzivaya cekilmis, zamanin ilac olmadigini bildigi halde salak bir sekilde beklemeye koyulmus, hayatin attigi taslarin; kiyisinda oturdugu denizinde olusturdugu halkalara uzaktan bakmakla yetinmeyip o cemberlerin tam ortasina dalmis, ve bu cemberlerde sikisip kalmis zihninin bulanikligi onu bu entryi yazmaya kadar goturmus kisi.