ölümle düşer zehirli sarmaşığın tohumu ruhuna. ve gözyaşlarınla beslenir, büyür, sarar sarmalar gitgide tüm benliğini. sonra salar usulca zehrini, içinde tüketir seni. dışında, alayına inat o taze, o canlı yeşillikle. gidenin, hayata dair kutsal emaneti budur işte sana.. içte ölüm dışta çiçek..
(bkz: mekani cennet olsun)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?