nihat genç

sağ geçmişi vardır, memleket hikayeleri, bu geçmişine küfrünün, daha doğrusu geçmişinin(sağın) aldığı şekle küfrünün ilk ve en önemli belgelerindendi. türkçülerden demirel geleneğine kadar, kirliliklerini güzel kelimelerle(güzel küfür ediyor) dökmüştü, hala döküyor. "düzenin köpeği, herkesin köpeği, çanak yalayıcı milliyetçiler" diyordu bu kitapta, köylü aklıyla bir yere gidilmez diyordu. akla eğitim için notlar(ilhan akalın)’daki söz geliyor, "sosyalizm özünde kentli hareketidir". ancak nihat genç çıktığı bir programda türkiye’deki marksistlere de ufaktan gönderme yaparken ’asyatik üretim biçimine dayanıyorlar’ gibisinden enteresan laflar da edebiliyor. yavuz bahadıroğlu(ki kendisinin kitapları tehlikelidir bence) bahsediyordu bir yazısında, izmir işgali sırasında "venizeros’un itleri" diye bağıran bir "köyün delisi"nden. nihat genç de bugün tam olarak buraya oturuyor sanırım, "köyün delisi" ayağı yere basmıyor, kimi zaman azılı bir faşist gibi, kimi zaman devrim özlemiyle yanıp tutuşan bir sosyalist gibi. ancak, karanlığa okunan ezanlar’da iyice ortaya çıkan haliyle, osmanlı ve feodal yapıya olan sevgisini, özlemini her fırsatta dile getirmekten çekinmiyor. edebiyatına, öykülerine söyleyecek lafı olanlar azdır sanırım, ama "kahrolsun amerika, kahrolsun onun uşakları, papaz taşağı suratlı sözüm ona aydınlar" demek, bir yerden sonra elle tutulur bir alternatif aramayı da gerektirir. o yerden sonrasına geçişini merakla bekliyor, umuyoruz