sigara içiyorum. öööyle kalmışım monitöre ayrılmış ağzım. mustafa var işte bizim. çok matah bi adam değil de, yani işte olmasa da olurdu. aramızda bir sorun varmış gibi olmasın dedim, selam verdim messengerde. vermez olaydım. ben böyle tereddütte kaldığım zaman bir şeyler yapmaya, mutlaka tuhaf bir şeyler oluyor. önseziyede inanmam da. demekki olanları iyi tahlil ediyorum. bu yeni jenerasyon öldürecek beni. bir şey olduğundan da değil, bunun yanında serseri bi kaç tip var takılmıyorum epeydir, selamlaşmıyoruz dahi gıcık oluyorum bebelere. el hasıl bu da bi kaç sefer onların yanında bulunmuş bulundu ya, selamdan nasibini alamayınca tabi... öyle oldu.
öyle işte diye bi bitiriş var bide. yazıyı "öyle işte" diye bitirenleri severim. bilirler çünkü karşı tarafın hala beklemede olduğunu, bunun nereye bağlanacığının merakla beklendiğini bilirler.
mesela: ben dün ali abi’nin oraya gittim bir de ne göreyim, eski sevgilim orda, içim hopladı böyle, böyle bi tuhaf oldum. öyle işte.
gibi. çok sempatik değil mi?
nası kavruluyor içim bide. bi su içeceğim kırk dereden su getiriyorum, kırk saattir sana yazıyorum, kalkamıyorum yerimden. kafamda kıyak gibi ufaktan. nası kavruluyor ama içim. ciğerim yanıyor resmen. "akşam kavurma mı yedin" diye sorulası bi durum yani. tuhaf. tuhaf oldum. öyle işte....
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?