seviyordu aynadaki suretini adam.
sessizdi çünkü, konuştuklarına cevap vermiyordu, karşı çıkmıyordu.
yüzünde beliren derin çizgileri görmezden geliyordu,
"sen geceye düş’tün" diyen kadının izi yoktu içi sırla kaplı yansımada.
oysa aslı, suretine yeniliyordu.
ve her geçen gün yeniliyordu suret kendini, adamın teninde.
esaretinin bedeli ağırdı.
sırlı camın ardına gizlenmiş bir tecrit.
yavaş yavaş yok oluş.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?