yere düşen kalbimin parçalarını toplayıp çantama kaldırdım seni gördükten sonra. gözyaşlarımın içimi acıtmasına izin verdim, kanayan yaralarımı serbest bıraktım; istedikleri gibi kanasınlar diye. ölüm hergün yaklaşırken zaten, zamanı geldi dedim. çağırdım onu yanıbaşıma "artık geldi de geçiyor" dedim. tek hatırladığım zamana elveda dediğim ve ölüm denen o küçük çocuğun minik ellerini tutarak yola devam ettiğimdi. şimdi ne zaman var ne kitap ne sen ne ölüm. herşey benim için bitti tıpkı sen gibi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?