mum alevi ile oynayan kedinin öyküsü

özdemir asaf’ın gelmi$ geçmi$ en mükemmel $iirlerinden biridir,hatta bana göre tum $iirlerin arasında en güzel olanıdır..ilk entry’deki yazı karakteri bozukluklarından dolayı tekrar yazmaya niyet ettiğim $iirdir ve de.

bir mum yanıyordu bir evin bir odasında.
o evde bir de kedi vardı
geceler indiğinde kendi havasında
mum yanar,kedi de oynardı.

mumun yandığı gecelerden birinde
kedi oyunlarına daldı.
oyun arayan gözlerinde
mumun alevi yandı,
baktı,
mumun titrek alevinde
oyuna çağıran bir hava vardı.

oyunlarını büyüten kedi büyüdü
kendi türünde çocukçasına,
döndü dola$tı,yava$ yava$ yürüdü
geldi mumun yanına,oyuncakçasına.
bir baktı,bir daha,bir daha baktı..
mumun alevinin dalgalanmasına
uzandı bir el attı..
bıyıklarını yaktırmadan anlamayacaktı..
ilk kez gördüğü mumun yakmasına
inanmayacaktı..

kedi oyunlarında büyüyordu,
mum,ü$üyordu yanmalarında.
zaman ikili yürüyordu
aralarında.
bir ayrı$ım görünüyordu
birinin yanmalarında
öbürünün oynamalarında.

kedi oyunlarında büyüyordu,
yitirerek gitgide oyunlarını.
mum küçülüyordu yanmalarında,
yitirerek gitgide yakmalarını.

oynarken büyüyen kedi yanacak,
aydınlatırken küçülen mum yakacaktı..
küçülen yaka-yaka aydınlatacak,
büyüyen yana yana anlayacaktı..

bir mum yanmasından..
ve bir kedi oyunundan..
kaldı sonunda..
bir gecenin tam ortasında..
bir evin bir odasında..
göz göze susan..
iki insan..

ii

mum yandı bitti..
kedi büyüdü gitti..
oyunlar karı$tı gecelerde
suskun uykusuzluklara..

o iki insandan,sonunda
birinin anılarında kedi,
birinin dalmalarında mum
kaldı gitti.

nerede bir mum yansa $imdi
nerede oynasa bir kedi,
birbirine yansıyor,karışıyor gölgeleri...
bugün dün gibi oluyor,
dün bugün gibi.
mum ellerimi tırmalıyor,
belleğimi yakıyor kedinin elleri..