hugo emil alfven müzikli bir anlatı oluşturmak amacıyla, 1903’te op. 19 isveç rapsodi’sini büyük orkestra için isveç halk şarkılarının en sevilen ve coşkun çeşitli karakteristik temalarını, kullanarak romantik bir festival rapsodisi havasında yazdı.
alfvén eleştirmenlerce çok ciddi olmakla suçlanmıştı. bu eseri işte bu eleştirilere bir yanıt olarak halk ezgilerinden oluşturularak yazılmıştır. böylece, bu eğlenceli eserle durumun tersini de kanıtlamıştır.
eserin seslendirilmesinde isveç’e özgü halk müziği temalarının rolü klarinette hafifçe ve arp ile yaylıların "pizzicato" eşliklerinde görülür. orkestra, bu daha önce duyduğumuz karakteristik temaları, hızla dönerek ve değişik taklitlerle yineler.
ana tema olarak yavaş orta bölümde bulunan "vindarna sucka uti skogarna" (güzel ormanların içinden çıkan rüzgârlar) gelir; isveç’e özgü bir melankoli ve yavaşça kayarak belirginleşen halk ezgileridir bu...
sonunda eserin üçüncü ve son bölümüne geçiş yaparken, tema orkestra tarafından espirili bir biçimde yinelenirken, arka planda halk kemancısı ve halk dansı temalarının eşliğinde ateşli bir sona ulaşır. eser yaklaşık 14 dakikadır.
http://www.klasiknotlari.com
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?