metallica some kind of monster

izledikten sonra yazili ve gorsel basinin bir grubu nasil da kral yapabildigini esasen hunharca ego savaslarinin dondugu bir topluluk oldugunu bir kez daha anlamama yardimci olmus belgeseldir.
seneler boyu plak,kaset,cd ve simdi de mp3 gibi cok farkli formatlarda dinledigimiz ve izledigimiz grubun ic yuzunu ortaya koymasi acisindan belgesel cok klas cok anlamli bir calismadir.
cikarilan sonuclar
lars ulrich davulcu olmanin otesinde butun zamanlarin en firlama,en icten pazarlikli,en moral ve motivasyon bozan adamidir.kafasini cakalliklara yormak yerine davuluna verseydi soylendigi gibi sayili davulculardan olurdu neden hala ortalikda vasatyn altynda surundugu sorusuna en guzel cevap bu belgeseldir.
kirk hammet takip edenlerin de tahmin ettigi uzere sessiz,sakin ve dingin bir kisidir,en gergin anlarda tebessumu yuzunden birakamayan bir kisiliktir ancak grupta tasak oglanidir.yaziktir kendisine.
jason newsted gruptan ayrilarak aslinda ne kadar da dogru karar verdigini ruh sagligini da bu sekilde koruyabildigini izah etmistir.
dave mustaine butun zamanlarin en acincak en ezik adami oldugunu gostermis,yuvarlak hesap 20 sene sonra bile mizmizlanabilen
beni gruptan attiniz, ben megadeth ile cok da allahsal sarkilar da yaptim ama hala yedigim tekmenin sizisi kicimda diyebilmistir.
james hetfield ise kazmanin onde gideni oldugunu, ancak o degisik vokal tarzi ile bu isi goturebildigini,cok da zor bir yontemle sarki yapmaya calisarak kulagini tersten gostermekle kalmayip bacaklarinin altindan kulagina ulasmaya calistigini gozler onune sermistir tanri yolunu acik etsin.
cliff burton ise topragi bol olsun diyebildim sadece.
robert trujillo cakali ise senelerce bu isle ugrasip ekonomik olarak bir yere gelememis ancak simdi paraya rovasatanin alasini cakicak yeni bass gitaristleri modundadir.yakisir elbette.