matruşka

matru$kalar gibi her ya$tayız
yüreğimiz çizilir annemizi ararız
söküğümüzde müdür muavininin bakı$ı
kırmız gül lise çıkı$ında
çingene pembesi yerde tepinen çocukta..
7 yaşında özenerek baktım yan sıradaki inci yazıya
hala ezilirim..

tutkular da eklenir geli$irken
bıraktığın yerdedir yeni gelen..
saatime ilk dokunu$tan
tuzlu duvar gölgelerine
hiç ayrılmadım hiç kimseden
hiçbir kapı kapanmadı..
yalnız tekrar geçmeye fırsatım olmadı..

ne çarptıysa beni 20’sine kadar çarptı
tekrarlanıp durdu duygular..
belki azıcık büyüdü sanrılar
anılar neyi çağırırsa onu severim artık..
tanıdığın tanımadığın kadar $a$ırtmaz seni..
anlayı$ kadar sıkıcı ne var..

her ya$ını sevebiliyor musun?
göğsüne bastırıp bebekliğini
sarılıyor musun sevdasını anlatamadan
aldatılan genç kıza..
gülümseyebiliyor musun inandıkları uğruna
kendini ve inananları aldatana..
herkesi sevmenin ve güvenmenin ne büyük haksızlık olduğunu..
farkedebiliyor musun..
tek gerçek..
aynalarda yansıman nasılsa kendine..
öylesin..

en küçük matru$kada kalan kırgınlıklar..
bakarsın kabuğunu çatlacak..
oysa her soru yanıtını bulur..
fırlat maviliğe,usulca süzülür..
su kendi yatağını yaratır..
çaresiz kalınan yalnızca kurallar.
bir de uçar gibi merdivenler kalır..
bir telefon sesi,bir çağrı..
ya$ananlar mı..
anılardan silinen birer ayrıntı..

(bkz: ece arabul günel)