manisa

delileriyle en iyi anlaşan ilimizdir. her manisalı için deli denmesinin sebebi belki de bu delilerle kurulabilinen derin bağdır. şöyle ki efendim; her mahallenin en az 2 tane delisi olur ve mahalleli bu delilere her türlü yardımı yapar, onu aileden birisi kabul eder,şakalaşır, mahalle esnafı sonsuz kredi açar, muhabbet eder ve laflarını ilginç bir şekilde kaale alır. bir kere mahallemize gelen yabancı bir deliye, gösterilen itimamı şöyle anlatayım. komşunun kullanılmayan küçük berber dükkanı hemen kendisine tahsis edildi. bir yatak,masa sandalye etraftan toplandı. hergün bir hane kendisine yemek götürdü. bakkaldan her istediğini alma hakkı verildi kendisine. sonra 1 sene sonra kendisi ortadan kayboldu. mahalleli, acaba öldü mü kaldı mı diye merak ederken, haberi geldi, başka bir mahallede, başka bir mahalleli tarafından boşboş dolaşırken bulunmuş, kendisine bir yer ayarlanmış, yemek içmekse bedava.
yani manisa tarzanı için kesinlikle deli demiyorum. zira her manisalı gencin, elinde aile bireylerinin tarzanla oturup kalkarken fotoğrafları vardır, sonsuz bir saygı ve sevgiyle bahsedilen, onun ne kadar akıllı,bilgili, kültürlü bir adam olduğunu anlatan hikayeler duymuşlardır ailelerinden ama, ya ahmet bedevi yanlışlıkla başka bir şehire düşmüş olsaydı ne olacaktı?? belki gitmiştir de manisa’da tutunabildiği için burada kalmıştır bilinmez, hangi yöre halkı yaz kış şortla dolaşan, saçlı sakallı, hadi kendi memeleketinden çıksa doğma büyüme neyse de, başka diyarlardan gelmiş bir adamı bu kadar kendinden kabul eder, içselleştirir, sever, saygı duyar. onu ilin ileri gelenleriyle,şortuyla sakalıyla, siyasi, kültürel gezilere şehrimizin önemli bir şahsiyeti, ileri geleni olarak taşır, askerine tekmil verdirtir. bir de manisalılara son zamanlarda bağnaz diyorlar. hayır efendim eskiden böyle değildi, bizi sizler delirttiniz diyen şehirdir manisa.