mad

kendisi bir zamanlar gammazdı. her $ey süperdi lay lay lom. o zaman böyle takıntıları da yoktu. yazardı çizerdi hep birlikte gülerdik. sonra çekti gitti. çok insan ona geri gel dedi. onların ba$ında da ben vardım. gelmem etmem bir sürü $ey, sonra küskünlügü bitti; bir daha döndü sözlüge. çok sevindik. hatta dur isim de vereyim salladım sanılmasın tandt satolina ben nerobianco vs.
dedim ya,ho$ yerdi burası.
sonra bir buhran geldi sözlükçe bizim ba$ımıza. günde 2 online gördü burası haftalarca. biri ben digeri indy idi.
her neyse i$te.
benim de bo$ bakınızclıgım o zaman ba$ladı. günde yarım sayfada duran sol frame resmen beni acıtıyordu. ulan noldu buraya diye hüzünlenmenin sırası degil, yazabildigine yaz, bulamadıgına bkz dö$e diye dü$ündüm. yaz, bir $ekilde yaz ki canlansın yeniden buralar.
sonra ne oldu biliyor musunuz?
insanlar geri dönmeye ba$ladılar. yazmaya ba$ladık birlikte, heyecan duyduk resmen; eski günlere geri dönüyoruz i$te bütün olanlara kar$ın hissiyatında...
önce guidelık yaptım bir süre sonra gammaz oldum. sözlük ye$erince tekrardan, mod oldum. insanlara her $ekilde yardım etmeye calı$tım; radyoda burada. beni anlayan anladı, anlamayan anlamak istemeyen de anlamadı. zorlayacak degildim ya?
$imdi ben bunları neden anlattım?
benim bo$ bakınızcı, az biraz yazar, eh i$te azıcık mod diye itham gördügüm kendi ba$lıgımın altındaki fütursuzca saçmalamalardan sonra; zorunda kaldım.

benim 10000. entrylerimden bu yeeeeeeeeaaaaaaaa demiyecegim, bunu ekstradan belirtmeme gerek yok. kim butonundan benim ne yazdıgımı ne yaptıgımı kim merak ederse kontrol edebilir.
ha, ama az önce indy’e yazdın duyurdun 10.000 entryn oldugunu derseniz; bi sözdü o benim için; onu yerine getirdim.

o eski tutumlarıyla sevdigim olan yazarlardan biri bana tarif ettigim $ekillerde ilginç betimlemelerle geldi. hayal gücüne hayran kaldım. evrimin hele, insan üstü. gerçekten.

(bkz: lay lay lom)