niyeti olanlar için buyrun teknikler:
kuş uçurmak için damların uygun olması çok önemlidir. kuşları damdan havaya kaldırıp uçurmaya yarayan uzun bir sırık vardır. bu sırığın ucunda bir “çapıt” (bez) bağlıdır. kuşları damdan kaldırma bu sırığın sallanmasıyla olur. kuşlar gelenek olarak sabah ve ikindi zamanı olmak üzere günde iki defa uçurulurlar.
uçurulan “köme”ler (çoğunluğu erkek kuşlardan meydana gelen kuş topluluğu) damın etrafında uzak mesafeli daireler çizerek uçarlar. bunun sağlanması sırık ve ıslıkla olur. kuşçu, kömeyi dama geri çağırırken bu işi ıslık çalarak ve dişi kuşu göstererek yapar.
kuş uçurma saatlerinde şehrin üstü kuşla dolar, havada kömeler birbirlerinin içinden geçerler. kayıp vermeden evine dönen kuş kömeleri evine bağlı, sadık ve “yavuz kuşlar”dır.
kuşçu, başka kömeden bazı kuşları kendi kuşları arasına katar ve onu yakalarsa o günkü kârı o olur.
kuşçuların bu konudaki son sözleri: “kuş tutulunca verilmez”dir. bu tutulan kuşa “garip” denir. bir müddet dişi bir kuş ile yanyana konur ve yeni yerine alıştırılır.
kuşçu, yakaladığı kuşu; ya eski sahibine verir yada kendine alıkoyar. yakalanan kuşun sahibi, kuşundan vazgeçmek istemiyorsa, gelip yakalayandan para ile geri almak ister. bazende kuşun sahibi gelip almazsa, kuşçu bu kuşu satmak için kuşçu kahvelerine götürüp orada satar. bazende kuşlar değişikle geri alınır.
bazen birkaç kuşçu aralarında “said” denen bir anlaşma yaparlar: bu anlaşmaya göre bir kuşçu, diğerinin kuşunu yakaladığında geri vermez. ancak, tuttuğu kuşa kuşçular arasında bir fiyat biçilir. kuşun esas sahibi, bu fiyatı ödeyince kuşunu geri alabilir..
(bkz: ilk ders sona erdi)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?