kiraz çiçekleri

yönetmen
doris dörrie
oyuncular
elmar wepper, hannelore elsner, aya irizuki
almanya, 2008

klasikleşmiş iki söz vardır:
* hayatı erteleme ;
* sahip olduklarını kıymetini onları kaybetmeden bil.

her iki söze de kulak asmayan,yıllardır aynı monotonlukda ev ile iş arasında mekik dokuyan,karısına sırtını yaslamış,çocuklarıyla iletişimi kopuk rudi, karısının ani ölümüyle
kendine gelir.artık tek hedefi ( belki de eşinin bir nev’i vasiyeti) japonya’ya gidip kiraz çiçeklerini görmektir. japonya’ya,orada yaşayan oğlunun yanına gider.ancak o oğlu da,almanya’daki diğer çocukları gibi
günlük hayat,aile,sosyal statü koşuşuturmacasına girmiştir ve babasını yük gibi görmeye başlar.
bir başına kenti keşfe çıkan rudi, sokak dansçısı 18 yaşındaki yu ile tanışır.yu, kendisinin değil gölgesinin dans ettiğini ve dansıyla iki yıl önce ölmüş annesine ulaşabildiğini düşünmektedir. ortak paydaları sevdiklerini kaybetmek olan
bu iki insan arasında başlayan arkadaşlık rudi’nin eşinden,eşinin dans sevgisinden ,kiraz çiçeklerini merakından gelişerek iyice pekişir.
bu ilginç ikilinin artık tek hedefleri vardır: kimseye yüzünü göstermeyen utangaç fuji’yi görebilmek. birlikte başladıkları yolculuk,fuji’^yi bekleyiş utangaç dağa dans ile kavuşma...

filmle ilgili tek ümidim: tablo gibi sahneler olabileceğiydi ancak çok daha fazlasını buldum:

sahnelerin,kiraz çiçeklerinin,müziklerin,dansların güzelliği bir yana : kaybolan insan ilişkileri,özlem,inanç,pişmanlık öylesine güzel ve duygusaldı ki salondan arada hıçkırık sesleri geliyordu

istanbul film festivali£ndeki favorim oldu kiraz çiçekleri.sinemalarda oynarsa ya da dvdsini bulursanız alın, bir köşede dursun, gülümsemek,hayatın keyfini hatırlamak istediğinizde seyredin derim.

son iki not:

* filmi izlerseniz basit bir lahana sarmaya yüklenen anlama şaşıracaksınız ve bilin ki bir gün alelade bir menüde lahana sarmaya rastlarsanız gülümseyeceksiniz.


http://www.resimvadisi.com/resim-komik-bebek-resimleri-10964.htm