ken

küçük birer kızken annelerin götürdüğü misafirliklere barbieler de çantaların bir köşesinde eşlik ederdi. çocuklar unutsa bile anneler hatırlatırdı rahat rahat dedikodu yapabilmek, ortalıkta çocuk dırdırı olmadan ağız tadıyla çaylarını içebilmek adına. misafirlikte en şık kıyafet ve ayakkabılarıyla çıkarılırdı çantadan. barbieler kız kıza takılır, sinemaya ve kafelere giderlerdi. her kız gibi saçtan makyajdan konuşur, kızsal sorunlardan bahsederlerdi. lakin bir gün misafirlikteki çocuklardan biri barbie’yle beraber başka bir şey çıkardı çantadan. diğer çocuklar önce anlamsızca bakıştılar sonrasındaysa bu yeni erkeği tavlama planları kurmaya başladılar. öyle ki oyunun monoton seyri gayet heyecanlı bir hal almaya başlamış, bizim barbieler ihtiraslı bir brezilya dizisinin baş kahramanları olmuşlardı adeta. ken her oyunda bir başkasına gönlünü kaptırmakta, buna tahammülü olmayan kızlar kavga çıkarmakta ve annelerin huzurunu kaçırmaktaydı artık. kızlar birbirine günden güne haset etmekte, keni elde etmek için yemeden içmeden düşünmekteydi. bir sonraki hafta büyük kavga çıkmasından korkan anneler bir çözüm üretmişti çoktan. herkes kendi kenini getirsindi, çocuklar kavga etmesindi. planın sonucunda daha az kavga eden çocuklar oyunlarına ve kapitalizm kurbanı anneler çaylarını içmeye devam etti..