hrant dink

kişisel bir görüşü ve olayı yazmak ne kadar doğrudur ne kadar değildir düşünmüyorum bile. sadece az önce yaşadıım bir şeyi anlatacağım.

yurtda kral tv de rakel dink’in konuşmasını dinliyordum. oda arkadaşım bu kim dedi. öldürülen gazeteci hrant dink’in eşi dedim.

- .mına koyim sanki ne bokum onlar.

bu cümle beni yeterince rahatız etti fakat ben böyle cahil ve bilgisiz üniversite öğrencileriyle böylesi tartışmalara girmek istemediğim için cevap vermedim. yani anlatmaya çalışmıyorum çünkü daha çok sinirleneceğimi adım gibi biliyorum.

- değiştir lan bu kanalı.

ben televizyonu kendi bilgisayarımdaki tv kartından izliyorum benden böyle birşey isteme hakkı yok. kendi bilgisayarım istediğimi izlerim dedim.

- amına koydumun sosyalistleri hepinizi vura vura bitirecez olum.

ben artık ıvanadan çıkmak üzereyim.
her ne kadar kavganın iyi bir şey olmadığını düşünsemde, hakaret etmenin kötü bir şey olduğunu düşünsemde kendimi tutamadım ve saldırdım. kavga ettik.

aradaki konuşmaları ve hakaretleri atlayarak son söylediğini yazıyorum.

- bana vur deselerdi ben de vururdum o... çocuğunu.

söyleyecek başka birşey bulamadım. üniversite okuyan bir insanın be kadar kör olması ve cahil olması üzmüş. ne söylenirki.

bu arkadaşımı deşifre etmek elime ne geçirdi bilemiyorum. tek söylemek istediğim bu insanlardan sadece sağda solda bir kaç tane yok. her yerde var. sorunu aşmaksa denemek biraz rahatlatsa da kavgayla, dövüşle ve hakaretle olmuyor. üstün tarafta oydu üstelik.

- bana vur deselerdi ben de vururdum o... çocuğunu.

inanmadım değil. şerefsizlik bu kadar olsa gerek.