hicret

orhan veli’nin şiirlerinden bir şiir.

damlara bakan penceresinden
liman görünürdü
ve kilise çanları
durmadan çalardı, bütün gün.
tren sesi duyulurdu, yatağından
arada bir
ve geceleri.
bir de kız sevmeye başlamıştı
karşı apartmanda.
böyle olduğu halde
bu şehri bırakıp
başka şehre gitti.

şimdi kavak ağaçları görünüyor,
penceresinden,
kanal boyunca.
gündüzleri yağmur yağıyor;
ay doğuyor geceleri
ve pazar kuruluyor, karşı meydanda.
onunsa daima;
yol mu, para mı, mektup mu;
bir düşündüğü var.