hayat devam ediyor

hani olur ya,insan; son kez derin bir nefes alma ihtiyaci hissedip, o nefesi icine cekip verdiginde ’’goturemeyecgimi biliyorum, onsuz yapamam’’ seklinde bir cumleyle tamamlar bu nefes alip verme olayini. sanki dunyanin tum yuku uzerine binmistir, ondan daha bedbaht bir insan yoktur. o zaman diliminde, hayatin henüz kendinden ayrı bir sekilde aktigini gorememis sanki her sey yavas cekimmis edasinda dolasir etrafta, kalabalik icinde yalnizlik ceker...sessiz harflerle konusmayi secer...bir gun yakin arkadaslarindan biri gelip sen bu degilsin diyene kadar bu ruh hali devam eder.
hayat sen istemesen de akip gidiyor
akip giden hayatin disinda kalip kendini izole etmen sana hiç bir sey kazandirmaz.
benden bir ’ben’ daha yok. neden bu nadir bulunan seyi,kendime mahkum edip, akip giden bir suyun disinda tutmak gerekir ki? olan sana olur!


(bkz: hayir hayat devam etsin)
(bkz: oyuna beni de alin)

edit: kisinin kafasina realitenin dank etme durumu.