bir deneme’min adıdır:
hasat zamanı
yalnızlığın amansız soruları kapladı fikrimin semâ’sını, bereketli yağmur bulutları gibi... ve yağdıkça çamur, karardıkça nem, aktıkça zaman -ki toprağa biriken pis kan- canlanıyor, renkleniyor tohumları derinlerde saklı binbir çiçek.
bu bir oluşum, devinimi doğanın... iç, soğuk bir battaniye aralığında ürpermeden karşılayamaz baharı. ayrılık bu! yalnızlık... elbet vardır hasat zamanı...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?