doga’nin en yalin, en saydam dilidir haikular; bir caglayan, bir ruzgâr sesi gibidir. ama caglayanin, ruzgârin sesi degil, insan sesidir; dogayi somurmeyen, dogayi seven; dogayla savasmayan, dogayla kucaklasan; dogayi "sahdamari"nin icinde duyan ozanin sesidir...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?