iki kelimeyle albümü özetlemek gerekirse bu ikisini, seçerdim.bilinen opeth kurallarından arınmış bir opeth albümü, hem tarz olarak hemde teknik olarak değişim "ghost reveries"...
damnation’dan sonra grubun "jazz death" yapmaya başlayacağını düşünenlerdendim, fakat "ghost reveries" beni kendime getirmeyi başardı...
bu albümdeki hararetli -bakın hareketli değil- parçaları anlatmam gerekirse, "still life" albümünden bildiğiniz "the moor" isimli parçanın ilk 2,5 dakikalık introsunu atıp şarkıya girilmiş hali diyebiliriz..parçalardaki melodi bir şeyler anlatmak, bi yere yetişmek ister gibi sanki ve bu acelecilik ilk bir kaç seferde kesinlikle size kadar ulaşamıyor..
emin olun bu kritiği yazmadan önce albümü 30’un üzerinde dinlemişimdir..ve kesinlikle kulaklarınıza pelesenk olacağına eminim..(30 kezden sonra mecburiyetten biraz)
albümde, "damnation"’dan kalma iki güzel dinginlik "atonement" ve "hours of wealth" mevcut...(atonement gerçekten enfes bir parça)."isolation years" ise kaydı tamamlamak için daha çok doğaçlama yapılmış havası var..
diğerlerine ise zamanla içinize kadar hissedeceksiniz diyorum...özellikle "harlequin forest" ve "the baying of the hounds" bildiğimiz opeth’e daha yakın..
parçalar :
01. ghost of perdition
02. the baying of the hounds
03. beneath the mire
04. atonement
05. reverie/harlequin forest
06. hours of wealth
07. the grand conjuration
08. isolation years
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?