gelecek beklentisi

insanin hayatinda mutluluk kavramina sureklilik kazandiramamasinin en onemli nedenidir.tum beklentilerin en amansizi,en bitmek tukenmek bilmeyeni.surekli gelecekle ilgili hayaller kurup daha iyi bir yasantiya kavusabilmek amaciyla bir seyler yapilir,didinilir,kic yirtilir.gelecekle ilgili beklentilerimizin karsilanmasi amaciyla girilip kaybedilen her mucadele bin bir umitle sarildigi hayattan sogutur insani.eger bireyin icerisinde birazcik polyanna ruhu ve biraz da mucadele hirsi varsa yilmaz,yasamla girisecegi henuz kaybedilmemis savaslar icin bilenir kendi dunyasi icerisinde.sonra yeni kayiplar,alinan agir yaralar falan filan.insanin tam anlamiyla kaybettigine inandigi zaman ve asla bekledigi,umdugu gibi bir hayata kavusamayacagindan emin olmasi durumunda beklentilerin hepsi biter.eger yasamasina izin verilmisse ellili yaslarinda bir kac cocuk sahibi,huzurlu bir aile sahibi bir sahistir artik.artik gelecekle ilgili beklentisi kalmadigi andan itibaren bir an icin dusunur,bu muydu benim hayattan bekledigim?sahip olmak istedigim hayat bu muydu? diye.tabi bir cok insan bu huzurlu aile ortamina dahi sahip olamadan vazgecer beklentilerinden oylesi belki daha kotu olabilir.en azindan cocuklarinin gelecegi icin ugrasip didinen bir ebeveyn olmakta huzur bulabilmek sansi verilmistir kimilerine.belki hayattan tam olarak ne bekledigini bilmekle alakalidir beklentilerin gerceklesmemesini durumunda daha az hasar alabilmek durumu.belki beklentiler hep baskalarinindir,kendi beklentileri icin savasmadigi icin bir cok insan mutsuz olmaktadir.her ne kadar sosyallesek,diger insanlarla iliskiler kursak bile bu boktan ve karmasik dunya icerisinde birer robinson’dan farkimiz yok.o adadan kendimizi kurtarmak icin mucadele etmeliyiz,birileri geldigi zaman onlar icin konforlu bir ada hazirlamak icin degil.eh bu kadar sacmaladiktan sonra ne kadar anlamli geliyor lost control’un ilk iki cumlesi insana.