floydian

yavaş yavaş ve birden başladı her şey...hayatımın dönüm noktasında,doğru ve yanlışın tanımını yapamaz durumda kaskatı surlarım yıkılmış ve o çatlaklardan güvensizlik tüm benliğiyle kendini göstermişken,kaotik bir yalnızlıktayken, aradığım "anlam"ı getirdi.korkularım,kaygılarım,paranoya düzeyine varan şüphelerimle dolu, dolu dolu bir 5 ay geçirdik.o hep sabretti,hep yanımda oldu.hasta olduğumda sabaha kadar başımda bekledi.istanbul`un öbür ucunda oturmak vız geldi gece yarıları.olur olmaz,yerli yersiz,çoğunlukla da zamansız,şımarıkça isteklerime evet dedi.bunlar olurken bile en mutlu,en büyülü anlarımı onunla yaşadım.ela olduğunu iddia ettiği yeşil gözlerine her bakışımda pırıl pırıl,şefkat dolu bir ifade gördüm.uyurken birinin üzerinin açılmasının kendininkinden önemli duruma gelebileceğini,bir şeye üzülürken onu da üzmüş olmanın farkındalığının asıl canımı acıtan şey olduğunu ve bunu o,tüm sabrıyla beni sakinleştirdikten sonra anlamanın pişmanlığını yaşadım.gerçek aşk diye bir şeyin gerçekten olduğunu,kalbi temiz,zihni şeffaf birinin,yanındayken hem burnunu karıştıracak kadar rahat,hem de her öpücüğünde ilk günkü kadar heyecanlanabileceğim birinin varolabileceğini öğrendim.onunla uyandığım sabahlarda gözlerimi iki kere kırptım,gerçek olduğuna emin olmak için.ve o bilmiyor ama benim olduğu için şükrettim tanrıya.her gün eksiksiz...

bugün nihayet,onun en önemli günlerinden birinde,mezun olduğu gün,doktor floydian`a kendimi aşan bir güvenle bağlı olduğuma eminim.tamamen güvendiğim ve aşık olduğum ilk ve son insan olduğuna da.en güzeli de duyumsadığım her şeyin onda da olduğuna.

seni çok seviyorum aşkım.